Harabelerden Alınan

gürültülü gök devşiriyor beni her defasında yeryüzünden

çarmıha gerilmiyorum ama romatizmalı cümlelerle bağdaşıyorum ona

bütün sızıları topluyorum çünkü gece, terleten yorgan ve serap

kapatılacak bütün pencerelerden son anda kaçıyor kısraklar

sokağa ağıtlar serpiyorum yutkunamayacak kadar taşıyor rögar

ne kahır ne de perişan olmayan her şeyin bulantısıyla örtünüyorum

bakışıyoruz ancak geri dönüp elli adım saymayacağız

çünkü vurulmuşumdur zaten ve günah topladığım varsayılan

arınma gecelerinde kayda değecek bir ses gibi konuşmam

drenajlar nehirleri daima boşluklarıma akıtıyor

sancıyan çölden rengini alan bütün akrep ricali varken

bana ufalanmasa unutulacak taşlar sahip çıkıyor

yüzümde bin kez giyilse de bir kez çıkarılamaz fani bir hırka

harabelerden kırka aldım bu kirpiğime sarılan pansumanı

başımın üstünden geçmediler diye bütün bulutları töhmete bularım

serin beldeler olarak anlatılagelmeyen her yerden geçtim diye

toprağı aradığı kehanet kitaplarında adıma rastlar büyücü, şaşırır

burada her şey kabri unutturduğu kadar kıymetli olur, iğrenirim

yüzüm aynalardan çil devşirmeye başladığından beri

altıpatlarımı kaz ayaklarıyla değiş tokuş etmişim

bir kurgana dönüşür gibi her gün koşuyor şehir

pervane sesleri gelirken ürkmekten bakamayan masumiyet

önlüğünde atalar kültüne dair iliklenmeler biriktiriyor

oysa bu yolun altında batılın taşları sökündür çok zaman

çocuktum; uzaktı mağaralar, uzaktı kuru, çıplak dallar

kuru, çıplak dallara dahi hasret çorak, kara kepir topraklar

güllerin ve gülibrişimlerin yalanıyken yanılsamalar

bir şehre dönüşür gibi her gün konuşunca kurgan

kendimi ikindi vakti kokan her şeyle ezelden tanışırım sanmışım

yıllanan şarap değildir onca vakit, gül yaprağı

kokulu sayfalar arasında mestâneliğim dediğim, kibrit suyu

kokusundan seyrettiğim dumana değdiğim, modern ıssızlık

konuşan buhurumeryem güzelliğine fal dediğim, rüyâ sonu

meclisler içre âvâze ettiğim sırlı kelâm, kuşluk uykusu